Nieuwsbrief van Stichting Pensioenbehoud van 24 mei 2021
Beste begunstiger/donateur,
Acht leden van het Verantwoordingsorgaan van het ABP schrijven een noodkreet die alles duidelijk maakt over de toestand van onze pensioenfondsen. De kop van hun ingezonden brief zegt het al: Pensioenfondsen zijn helemaal niet in nood (zie bijlage). Ons hoger beroep tegen de uitspraak van de rechtbank wordt nu voorbereid door ons advocaten team en na indiening wordt het afwachten wanneer het Gerechtshof tijd vindt voor een zitting. Laten wij hopen dat er in dit hoger beroep recht zal worden gesproken naar eer en geweten. Want het huidige pensioenstelsel zorgt voor onrechtvaardige beslissingen door rechters op pensioengebied die geen recht doen aan de menselijke maat en deelnemers en gepensioneerden geen rechtsbescherming bieden. Een ingezonden brief geeft dit dilemma zeer goed weer.
“In februari 1943 trotseren drie rechters van het gerechtshof in Leeuwarden de bezetter. De zaak draait om een diefstal. Een veroordeling tot negen maanden zou een passende strafzijn voor de dief. Dit zou wel betekenen dat de man zijn straf moet uitzitten in Kamp Erika in Ommen. Dit ‘gevangenenkamp’ staat onder Duits regime, er heerst een waar schrikbewind. Het afbeulen, uithongeren en afranselen van gevangenen is aan de orde van de dag. De rechters veroordelen de dief tot alleen de tijd die hij in voorarrest heeft gezeten. In de uitspraak staat dat ze „om des gewetens wille” geen hogere straf hebben opgelegd. Als eerbetoon aan de moed van deze rechters is de uitspraak op 4 mei jl. opgenomen in het uitsprakenregister op rechtspraak.nl.”
“Herman Hermans, oud-vicepresident van de gerechtshoven van Amsterdam en Leeuwarden, vindt dat deze uitspraak ook voor rechters van vandaag van betekenis is. Wat doe je als rechter wanneer je te maken hebt met een wet die voor een onrechtvaardige beslissing zorgt? Hermans trekt een vergelijking met de Toeslagenaffaire: „In hoeverre neem je de ruimte om naar je geweten te luisteren, ook als die wet die ruimte niet lijkt te bieden. Kortom, hoe gewetensvol ben je zelf als rechter?”
“In het geval van het kindertoeslagenschandaal is deze laatste vraag een retorische: van gewetensvol rechterlijk handelen was geen sprake. Jarenlang lieten veel rechters van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State duizenden slachtoffers in de kou staan, zonder hen enige rechtsbescherming te bieden.
Extra schrijnend is dat de wet wel degelijk de ruimte bood om in alle individuele gevallen ‘met de menselijke maat’ beslissingen te nemen. Tom Eijsbouts, hoogleraar Constitutioneel recht, windt daar geen doekjes om: „Te zeggen dat de staatsraden (rechters) als juristen zaten te slapen, is een onvoldoende kwalificatie van hoe zij omgingen met de wet: het gaat ten minste om het niet willen weten wat de wet behelst. Een eerstejaarsstudent – of laten we zeggen een tweedejaarsstudent (van wie immers verlangd mag worden dat die niet alleen naar de wet maar ook naar de Memorie van Toelichting kijkt) – zou hiervoor zakken.” Het is nu aan de rechters bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State om dit monster recht in de bek te kijken.”
Het is nu aan het Gerechtshof om ook ons rechtsbescherming te bieden.
Het ABP is geen pensioenfonds voor werkende personen maar voor hele vermogende directeuren. Maar de werkende personen komen er bekaaid af met de zogenoemde te duren pensioenen waar ze wel hun werkende leven voor hebben betaald. Hoge heren gaan voor, de arbeider sluit de rij als er nog wat over blijft
Het ABP heet eenzijdig contracten met hun leden verbroken en veranderd. Het ABP verhoogt de pensioenen al vele jaren niet meer terwijl de lonen per jaar stijgen blijven de pensioen gerechtigen met een steeds kleiner pensioen zitten hun koopkracht gaat met sprongen achter uit. De veranderinging zie SBF regelingen zijn altijd in het grote nadeel van de leden die daar recht op hebben.
Het is een schandalig stelsel geworden wat alleen naar hun zelf kijkt. Dat dit moet veranderen is duidelijk. Het kan toch niet zo zijn dat de verwachtingen die gemaakt zijn zo vreselijk tegenvallen .
De laagste inkomens hebben de Banken destijds mede overeind gehouden.
Nu gebeurt dat al enige tijd met de pensioenfondsen.
Zijn de zorgverzekeraars nu de volgende welgestelden?
Als individuele pensioen – ontvanger kan ik nauwelijks een vuist maken.
Mijn € 25,- in de stichting pensioenverlies kan helpen.
De overheid en dit pensioenfonds gaan ervan uit dat onze generatie rijk is.
Dat geldt voor vele pensioenontvangers niet. Wij hebben geen macht.
Jongeren en starters op de woningmarkt hebben het moeilijk.
Daar is dit pensioenfonds echter niet voor bedoeld.
Rendement van het fonds kan wel fors omhoog met investeringen ten gunste van die jongeren. Daar zullen oudere pensioen-ontvangers het mee eens zijn. win-win!
Klaas Knot is via onze pensioenen aan het sparen voor de tijd dat de rente gaat stijgen, dan kan de staat de rente betalen over de enorme schulden welke de Nederlandse Staat heeft opgebouwd. Het is n.l. deze schurk die overal rond bazuint dat op onze pensioenen hoog nodig dient te worden bezuinigd.
Ik vind het schandalig hoe er met de gepensioneerden bij het ABP wordt omgegaan.
Zoveel geld in kas. Wel vette bonussen uitdelen. Die lui doe gewoon hun werk en daar worden voor betaald. Dametje Wortmann houdt zich heel stil. Daar hoor je niets van. Het ABP moet voor de mensen zijn. Maar wij tellen niet meer mee. Wij hebben betaald voor een Welvaartsvast pensioen. Heel veel geld, Dit hadden wij niet verwacht, maar ook niet verdient.
Ik ben het met voorgaande sprekers eens. Ik heb 43 jaar gewerkt voor mijn pensioen, dus het pensioen wel verdiend en iedere ambtenaar met mij.
Klaas Knot hoeft ons niet te beknotten.
Vette bonussen uitdelen in niet alleen verwerpelijk, maar vind ik zeer onlogisch! Niet alleen in het bankwezen, waar ook met andermans geld wordt gewerkt, maar zeker bij een ABP dat een fonds is van de deelnemers!
De ABP pot is een pot van alle deelnemers. NIET van de regering NIET van de leden die wij hebben aangewezen/gekozen om die pot op een goede manier te beheren. Als ik sommige reacties lees krijg ik de indruk dat wij blij mogen zijn om van “onze eigen pot” een bedrag uitgekeerd te mogen krijgen. Het probleem ligt , denk ik, misschien ook wel een beetje in onze brave karakter. We schrijven onze klachten wel op, we klagen aan de eettafel, maar daar blijft het een beetje bij. Hoe zou het zijn als 90% van alle ABP leden daar eens voor de deur gingen staan duidelijk te maken dat wij het niet eens zijn met de wijze waarop men met ons geld omgaat.
Ik pretendeer niet de oplossing te hebben, maar ben overtuigd dat alleen strakke gerichte actie van alle deelnemers mogelijk tot resultaten kunnen leiden.
Alle pensioenrechten die ons ooit beloofd zijn, komt het ABP níet na! Het pensioen zou gebaseerd zijn op: 1. eindloon, en verder 2. welvaartsvast èn 3. waardevast zijn. Géén van deze drie beloften is het ABP ooit nagekomen. En waar, oh waar leidt zij ons nu met het Nieuwe Pensioenstelsel naar toe: nog meer armoede? Waar blijft de jaarlijkse indexering waar wij recht op hebben, èn ja: mèt terugwerkende kracht?